"تقدیر را باید پذیرفت!" .شاید بهترین حالت ممکن دل سپردن به این عقیده قدیمی و کهنه باشه . همیشه مردن بد نیست !! اوایل خیلی رعایت وسواس گونه ای داشتم برای مقابله با شرایط فعلی ولی کم کم به این نتیجه رسیدم که آنچه که باید اتفاق بیفته ،میفته و من فقط باید از نظر ذهنی در حدی رعایت کنم که ذهنم منو مقصر ندونه . در واقع من به ذات انسان که عادت کردن هست رسیدم !! بله من عادت کردم به همزیستی با شرایط فعلی . انسان پیچیده ترین و زیباترین و عجیب ترین موجود این عالم هست

اشتیاقی عجیب به بودن و زیستن !! این همه حس زندگی از کجا به من رسیده و چطور بی تابم کرده ؟! تلاشی عجیب برای زندگی !! بی هراس ! بی تفکر خاص! حضور مطلق در حال ! گاهی فکر میکنم نیستم . جایی خوانده بودم که" اگر هیچ حسی نداشتی شک کن که زنده نیستی " نیستم یا واقعی هستم !؟